Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Η ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ Α΄.

Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (νῆσος Νάξος 1749 - Ἅγιον Ὅρος 1809), κορυφαῖος διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας. Νωπογραφία («φρέσκο») ἀπὸ τὴν «Τράπεζα» τῆς Ἱ.Μ. Σταυροβουνίου, ἔργον τοῦ Ἐργαστηρίου Ἁγιογραφίας τῆς Μονῆς μας

«Μύρον ἐκκενωθὲν τὸ Ὄνομά σου!»
(ᾎσμα ᾈσμάτων α´, 3)

Λόγος τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
μὲ ἀφορμὴν τὴν ποιητικήν του σύνθεσιν, ἔχουσαν ὡς τίτλον:

«Χαιρετιστήριοι Οἶκοι εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν»[1]

Η

῾ αἰτία, ἡ ὁποία μὲ ἔκαμε νὰ συνθέσω τὰς Εὐχὰς αὐτὰς εἰς τὸν Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, ἀδελφοί, δὲν ἦτο ἄλλη, παρὰ διὰ νὰ σᾶς παρακινήσω εἰς τὸ νὰ μελετᾶτε συχνὰ τὸ σωτήριον καὶ γλυκύτατον καὶ χαροπάροχον καὶ πάντων τῶν καλῶν πρόξενον Ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνον μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδίαν καὶ μὲ τὸν νοῦν σας.

Ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ συχνὴ μελέτη τοῦ σωτηρίου Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ, μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα οὐράνια, ὑπερφυσικὰ καὶ ἀνεκδιήγητα χαρίσματα, ὁποὺ ἔχει νὰ χαρίσῃ εἰς ἐσᾶς, τὰ ὁποῖα ἀναφέρουν ὁ ἅγιος Κάλλιστος ὁ Ξανθόπουλος καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης καὶ ὁ Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, εἰς τὸ βιβλίον, ὁποὺ ὀνομάζεται Φιλοκαλία, ἐπιπροσθέτως, θὰ σᾶς ἀναβιβάσῃ ἀκόμη καὶ εἰς τὴν πλέον ὑψηλοτέραν ἀρετήν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ θεϊκὴ Ἀγάπη, καὶ θὰ προπαρασκευάσῃ τὴν καρδίαν σας ὥστε νὰ καταστῇ ναὸς καὶ κατοικητήριον τοῦ ἁγίου τούτου Ὀνόματος, τόσον ἐνόσῳ ζῆτε, ὅσον καὶ μετὰ θάνατον.

Καὶ ἂν ἀμφιβάλλετε γι᾽ αὐτὸ τὸ θαυμάσιο γεγονός, ἂς πάρετε μίαν μικρὰν γεῦσιν ἀπὸ τὰ ἀκόλουθα τρία ὡραιότατα καὶ γλυκύτατα παραδείγματα, τῶν ὁποίων γλυκύτερα καὶ ὡραιότερα δὲν εὑρίσκονται εἰς ὅλας τὰς ἀπ’ αἰῶνος ἐκκλησιαστικὰς ἱστορίας!

* * *

(συνεχίζεται)

---

[1] Οἱ ὑπέροχοι αὐτοὶ «Χαιρετιστήριοι Οἶκοι» εἰς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν περιλαμβάνονται εἰς τὸν τόμον «ΥΜΝΟΛΟΓΙΟΝ ΤΟ ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΝ, ἤγουν χαιρετιστήριοι οἶκοι εἰς Ἁγίους καὶ Ἑορτὰς τῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 633-649), τὸν ὁποῖον ἐξέδωσε καὶ ἐκυκλοφόρησε ἡ Μονή μας, ἐν ἔτει 1996, μὲ πρόλογο ὑπὸ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου μας Κιτίου κ. Χρυσοστόμου καὶ μὲ εἰσαγωγὴ ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Ἰωάννου Φουντούλη.

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 871-874.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Β΄. Η πρώτη χριστιανική κοινότητα.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

3. Η πώληση του αγρού.

Ο Ιωσής, λοιπόν, ο οποίος ονομάστηκε από τους  αποστόλους Βαρνάβας, που στα Ελληνικά σημαίνει υιός παρηγοριάς και ενισχύσεως, και ο οποίος ήταν Λευίτης, γεννηθείς στην Κύπρο, είχε ένα αγρό. Φαίνεται, ότι ο απόστολος Βαρνάβας ήταν πλούσιος. Αφού επώλησε τον αγρό, του οποίου ήταν ιδιοκτήτης, έφερε το εισπραχθέν ποσόν, και το τοποθέτησε μπροστά στα πόδια των αποστόλων για το κοινό ταμείο της Εκκλησίας. Από το γεγονός ότι στις Πράξεις των Αποστόλων μόνο η πράξη του αποστόλου Βαρνάβα μνημονεύεται, συμπεραίνουμε ότι αυτός μαζί με τη συγγενή του Μαρία, μητέρα του ανεψιού του Μάρκου, πρωτοστάτησε στην οργάνωση  του κοινοτικού βίου της πρώτης Εκκλησίας.

Με αυτή του την πράξη ακόμη ο απόστολος Βαρνάβας δείχνει αφ’ενός  μεν την αφιλοχρηματία του, αφ’ ετέρου δε την αγάπη του προς τους πτωχούς. Επίσης φαίνεται, ότι ο ιερός ευαγγελιστής και συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων θέλει να προβάλει το παράδειγμα του αποστόλου Βαρνάβα προς μίμηση, και να το αντιδιαστείλει με το αμέσως επόμενο παράδειγμα του Ανανία και της Σαπφείρας.    

Ο απόστολος Βαρνάβας ήταν, όπως αναφέρουν οι Πράξεις των Αποστόλων, Λευίτης, Κύπριος την καταγωγή, πράγμα το οποίο αντίκριζε τη χριστιανική θρησκεία. Θα ήταν πολύ δύσκολο για ένα ιουδαϊκής καταγωγής χριστιανό, όπως ήταν ο απόστολος Πέτρος, να αντιληφθεί πλήρως το οικουμενικό πνεύμα του Χριστιανισμού.

(συνεχίζεται)

Ἡ ἐγκράτεια ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη, Ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου.

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ἡ ἐγκράτεια ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη εἶναι ἡ φυσικὴ κατάστασι, ἐνῶ, ἀντίθετα, ἡ πτῶσι στὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες εἶναι στὴν πραγματικότητα κάτι τὸ ἀφύσικο.

Σήμερα ὅμως ἔχει τόσο πολὺ παραπλανηθῆ ὁ κόσμος, ὥστε νὰ θεωρῆ τὸ φυσικὸ σὰν ἀφύσικο καὶ τὸ ἀφύσικο σὰν φυσικό! Θεωρεῖ σήμερα ὁ ἄνθρωπος τὸ φῶς σὰν σκότος καὶ τὸ σκότος σὰν φῶς!

Χαρακτηρίζει π.χ. ὁ σημερινὸς κόσμος τοὺς ἐγκρατεῖς καὶ σώφρονας ἀνθρώπους ὡσὰν ῾῾καθυστερημένους᾽᾽ καὶ ῾῾ὀπισθοδρομικούς᾽᾽, ἐνῶ αὐτούς, ποὺ κυλίονται στὸν βοῦρκο καὶ τὸν βόρβορο τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, τοὺς θεωρεῖ… προοδευτικούς! Τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς ἐκθειάζει!

Ἦλθε ἡ ἐποχή, ποὺ ἀναφέρει ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὅτι θὰ βλέπουν αὐτοί, ποὺ εἶναι ἄφρονες, ἐκείνους, ποὺ σωφρονοῦν, καὶ θὰ τοὺς θεωροῦν σὰν παράφρονες, μὴ μπορώντας νὰ διακρίνουν ὅτι στὴν πραγματικότητα ἄφρονες καὶ παράφρονες εἶναι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι!

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 863-865.

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Α΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Η πρώτη χριστιανική κοινότητα

1.Πρώτες μαρτυρίες.

Οι πρώτες μαρτυρίες που έχουμε για τη ζωή και το έργο του Αποστόλου Βαρνάβα, βρίσκονται στο βιβλίο των «Πράξεων Αποστόλων». Πιο συγκεκριμένα στο δ’ κεφάλαιο των Πράξεων αναφέρονται τα εξής: «Ιωσής δε ο επικληθείς Βαρνάβας υπό των αποστόλων, ο εστι μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τω γένει, υπάρχοντος αυτώ αγρού, πωλήσας ήνεγκε το χρήμα και έθηκε παρά τους πόδας των αποστόλων»(Πραξ.δ΄, 36-37).

Από αυτό το χωριό συμπεραίνουμε πως το αρχικό όνομα του αποστόλου Βαρνάβα δεν ήταν Βαρνάβας αλλά Ιωσήφ ή Ιωσής, και την αλλαγή του ονόματος προφανώς πρέπει να την έκαναν οι απόστολοι μετά τη βάφτιση του αποστόλου Βαρνάβα.

2.Το όνομα του αποστόλου Βαρνάβα.

Το όνομα Βαρνάβας είναι αραμαϊκό και προέρχεται από τη λέξη Βαρ, που σημαίνει υιός και τη ρίζα Νεβουά, που σημαίνει προφητεία. Από το Νεβουά παράγεται και η λέξη Νεβί, που σημαίνει προφήτης. Έτσι ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς δεν μετέφρασε κατά λέξη το όνομα του αποστόλου Βαρνάβα , αλλά μάλλον απέδωσε το έργο, το οποίο επιτελούσε ο απόστολος Βαρνάβας, δηλαδή να παρηγορεί και να παρακαλεί τους πιστούς, δίνοντας τους οικονομική βοήθεια ή βοηθώντας τους διαφορετικά. Γι΄ αυτό και επικλήθηκε από τους αποστόλους «υιός παρακλήσεως».

(συνεχίζεαι)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Γ΄.

Κρητιδογραφία (ἔργον μὲ “παστέλ”), ὑπὸ τῆς Μονῆς μας (2015)

Ὁ Θεὸς πολὺ συγκινεῖται καὶ πολὺ βοηθάει μία ψυχή, ποὺ ἔχει μὲν κακὲς κληρονομικὲς καταβολές, ἀλλ᾽ ὅμως ἀγωνίζεται φιλότιμα στὸ οὐράνιο πέταγμα μὲ αὐτὴ τὴν ἀτροφική της φτερούγα - τὴν κακὴ κληρονομικότητα.

Γνωρίζω πολλοὺς ποὺ μὲ τὴ μικρὴ προσπάθεια, ποὺ κατέβαλαν καὶ μὲ τὴ μεγάλη βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ αὐτά.

Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι γιὰ τὸν Θεὸ μεγάλοι ἥρωες.

Διότι, αὐτὸ ποὺ θὰ συγκινήση τὸν Θεὸ εἶναι ἡ ἐργασία (σ.σ. ὁ πνευματικὸς ἀγώνας), ποὺ θὰ κάνουμεν στὸν παλαιόν μας ἄνθρωπον.

- Γέροντα, τὸ Βάπτισμα δὲν ἐξαλείφει τὶς κακὲς κληρονομικὲς (σ.σ. γενετικὲς) καταβολές;

- Τὸ Βάπτισμα μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν κατάρα τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καὶ ἀπὸ ὅλες τὶς ἁμαρτίες.

Ὅταν βαπτίζεται ὁ ἄνθρωπος, ντύνεται τὸν Χριστό, ἀπελευθερώνεται ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ ἔρχεται ἡ Θεία Χάρις. Οἱ κακὲς ὅμως κληρονομικὲς καταβολὲς μένουν. Μήπως ὁ Θεὸς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ τὶς ἐξαλείψη καὶ αὐτὲς μὲ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα; Τὶς ἀφήνει ὅμως, γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε, νὰ νικήσουμε καὶ νὰ στεφανωθοῦμε.

- Γέροντα, ἐγώ, ὅταν διακατέχομαι ἀπὸ κάποιο πάθος λέγω: «Ἔτσι γεννήθηκα, ἔτσι εἶμαι, δὲν μπορῶ νὰ ἀλλάξω».

- Αὐτὸ ἔλειψε! Νὰ μᾶς πῆς ὅτι οἱ γονεῖς σου σοῦ μετέφεραν (σ.σ. κληρονομικὰ) ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ ἔχεις… Μήπως τὰ βάζεις καὶ μὲ τὸν Θεό;

Ὅποιος λέει: ῾῾Ἐγὼ αὐτὸν τὸν χαρακτῆρα ἔχω, ἔτσι γεννήθηκα, ἔχω ἄσχημες κληρονομικὲς καταβολές, μ᾽ αὐτὲς γεννήθηκα, μ᾽ αὐτὲς τὶς συνθῆκες μεγάλωσα, ἄρα, δὲν μπορῶ νὰ διορθωθῶ…᾽᾽, εἶναι σὰν νὰ λέη: ῾῾Φταίει ὄχι μόνο ὁ πατέρας μου καὶ ἡ μάνα μου, ἀλλὰ (φταίει) καὶ ὁ Θεός᾽᾽!

Ὅταν ἀκούω τέτοια, ξέρετε πόσο στενοχωριέμαι; Ἔτσι βρίζει κανεὶς καὶ τοὺς γονεῖς του καὶ τὸν Θεό. Ἀπὸ τὴν στιγμή, ποὺ σκέφτεσαι ἔτσι, παύει νὰ ἐνεργῆ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 863-865.

Βαρνάβας και Παύλος οι απόστολοι B΄.

Χριστόδουλου Βασιλειάδη

(Σκίτσο: Χριστόδουλου Βασιλειάδη)

Ο απόστολος των εθνών Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή, αναφερόμενος στα δικαιώματα, τα οποία έχουν οι απόστολοι, διερωτάται: «η μόνον αυτός (ο Παύλος) και ο Βαρνάβας δεν έχουν το δικαίωμα να εργάζονται βιοποριστικό επάγγελμα, όπως κάνουν και οι άλλοι απόστολοι, και να ζουν από τα βοηθήματα, που με αγάπη θα τους προσφέρουν οι μαθητές τους. Από αυτό το χωρίο εξάγεται το συμπέρασμα, ότι ο Βαρνάβας εθεωρείτο, τόσο από τον απόστολο Παύλο, όσο και από την πρώτη χριστιανιή κοινότητα, ως ισότιμος των αποστόλου Βαρνάβα μαζί με τον Παύλο «Αποστόλους» (Πραξ. Ιδ΄,4-14)».

2. Χειραγωγία του Παύλου από τον Βαρνάβα.

Η προθυμία, με την οποία ενέκρινε τις ενέργειες των ιεραποστόλων της Αντιόχειας, και η αγαλλίαση του για τη διάδοση του κηρύγματος μαρτυρούν για την ευρεία προοπτική του αποστόλου Βαρνάβα στο χριστιανικό έργο. Στις αρχές αυτές οφείλει πολλά η μετέπειτα δράση του αποστόλου των εθνών Παύλου.

«Παραγενόμενος δε ο Σαύλος εις Ιεροσόλυμα επείρατο κολλάσθαι τοις μαθηταίς και πάντες εφοβούντο αυτόν, μή πιστέυοντας ότι εστί μαθητής. Βαρνάβας δε επιλαβόσατο αυτοις πως εν τη οδω είδε τον Κύριον και ότι ελάλησεν αυτώ, πως εν Δαμασκώ επαρρησιάσατο εν τω ονόματι του Ιησού»(Πραξ. θ΄, 26-27). Από το χωρίο αυτό συμπεραίνουμε ότι πρώτος ο Βαρνάβας έφερε τον Παύλο σε επαφή με τους καχύποπτους , λόγω της προγενέστερης αντιχριστιανικής πρώτος στα πρώτα του ιεραποστολικά βήματα.

(συνεχίζεται)

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ B΄.

Κρητιδογραφία (ἔργον μὲ “παστέλ”), ὑπὸ τῆς Μονῆς μας (2015)

- Γέροντα, μερικοὶ λένε ὅτι, ὅταν ἕνα ἐλάττωμα εἶναι στὴν δομὴ τοῦ ἀνθρώπου (σ.σ. ὅπως λέμε σήμερα στὸ ῾῾γονιδίωμα᾽᾽, στὸ ῾῾DNA᾽᾽ του), δὲν διορθώνεται.

- Ξέρεις τί γίνεται; μερικοὶ τοὺς ῾῾συμφέρει᾽᾽ νὰ λένε ὅτι κάποιο ἐλάττωμα ὀφείλεται στὴν δομή τους, διότι ἔτσι δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ δὲν κάνουν καμμιὰ προσπάθεια νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ αὐτό….

…Δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους, ἀναπαύουν τὸν λογισμό τους καὶ βαδίζουν μὲ τὸν «χαβά» τους.

Ἐὰν ποῦμε: ῾῾αὐτὰ εἶναι κληρονομικά, τὰ ἄλλα (εἶναι) τοῦ χαρακτῆρα μου᾽᾽, τότε πῶς θὰ διορθωθοῦμε;

Αὐτὴ ἡ ἀντιμετώπισι διώχνει τὴν πνευματικὴ λεβεντιά.»

(Ἀπὸ τὴν ἔξοχη αὐθεντικὴ σειρὰ βιβλίων τοῦ Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, ΛΟΓΟΙ, Τόμος Ε´, Πάθη καὶ Ἀρετές, σ.σ. 23-25, ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου ῾Ἑὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος᾽᾽, Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης, 3η ἀνατύπωσις, 2010).

 Ἀπὸ τὸ τεῦχος 122-131, Απρίλιος, 2016 τοῦ περιοδικοῦ τῆς Ἱ. Μονῆς Σταυροβουνίου «Ο ΖΩΟΠΟΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ». σσ. 863-865.